Ik zal maar met de deur in huis vallen: het traditioneel offshoren van IT is niets meer dan de handel in ‘handjes’. Dat klinkt wellicht heel oneerbiedig, maar het is de harde realiteit. Tot voor kort was dat in veel gevallen geen enkel probleem, maar in het geval van IT anno 2019 hebben verschillen in kwaliteit, veiligheid en projectvoortgang wel degelijk een strategische impact. Begrijp me niet verkeerd; het uitbesteden van werk aan het buitenland is voor veel IT-vraagstukken nog steeds een prima oplossing. De vraag is echter hoe je offshoring zó inricht dat het geen weerslag heeft op je eigen mensen, de voortgang van het project of de kwaliteit van het eindproduct. In deze blog leg ik je in detail uit hoe de werkwijze van NoRework het kwaliteitsverlies van traditioneel offshoren tegengaat en wat jij hier concreet van terugziet op de werkvloer. Oh, en voor de klassieke gamers onder ons: we maken een uitstapje naar Atari!
Waarom gaan we überhaupt naar het buitenland?
Laten we om te beginnen eerst uitkristalliseren waarom een bedrijf overgaat tot offshoring. Van oudsher staat offshoring bekend om lage kosten en hoge volumes. In New Delhi heeft men immers meer ‘handjes’ beschikbaar dan in Nederland en tegen een veel lager tarief. Voor beslissers lijkt het rekensommetje makkelijk: Project ‘Y’ heeft tenminste ‘X’ bezetting nodig en dat kost in Azië of Oost-Europa een fractie van de ‘Westerse’ tarieven. Het kostenefficiënt inregelen van meerdere posities binnen een project of divisie is de afgelopen decennia een enorme katalysator geweest van offshoring.
Naast het stukje ‘kosten’ is ‘capaciteit’ ook een variabele die meespeelt. De harde realiteit is dat het niet zo goed gaat met de Nederlandse IT-markt. De krapte op de arbeidsmarkt neemt in verbazingwekkende snelheid toe en daar lijkt de komende jaren geen verandering in te komen (CEPIS, z.d.). In (Oost-)Aziatische landen is de tendens echter omgekeerd. In bijvoorbeeld Pakistan ontvingen in 2015 jaarlijks net zoveel IT-studenten hun diploma als dat er in Nederland anno 2019 überhaupt van start gingen (Kugelman, 2015). Hou er dan ook even rekening mee dat van die 10.000 Nederlandse ‘studiestarters’ er in Nederland slechts tussen de 6.000 en 7.000 de eindstreep halen (Kroezen, 2017), vertraging niet meegerekend. Als kers op de taart speelt de kwaliteit van die Nederlandse ‘young professionals’ ook nog parten: in 2018 luidden diverse studentenverenigingen de noodklok over de kwaliteit van de IT-studies en -opleidingen in Nederland (Van der Struijk & Vegelien, 2018). Veel bedrijven prijzen zich gelukkig met de IT-professionals die zij vers uit de schoolbanken hebben weggekaapt, maar de vraag is dus of dit gevoel wel helemaal terecht is.
Samengevat verkassen bedrijven dus om voornamelijk twee redenen hun IT naar het buitenland: geld en capaciteit. En wellicht in de toekomst ook voor kwaliteit. Stuk voor stuk valide redenen als je het ons vraagt. Maar lossen bedrijven daarmee ook hun IT-problemen op? Het antwoord op die vraag is helaas: nee!
“Hello, Mumbai speaking…”
We publiceerden er eerder al een paper over: Valkuilen van offshore Als de hoogtijdagen van offshoring ons íéts hebben geleerd is dat goedkoop gelijk staat aan duurkoop. Recent onderzoek (Escott, 2019) toont aan dat bedrijven die simpelweg gaan voor het inhuren van ‘handjes op afstand’ indirect tekenen voor cultuur- en communicatieproblemen, veiligheidsissues, een gebrek aan feedback loops en duidelijke project requirements, met als klap op de vuurpijl: onbegrijpelijke documentatie. Hetzelfde onderzoek begroot het meerwerk dat hieruit voortvloeit gemiddeld op 65% van het initiële investeringsbedrag. Daar sta je dan, als beslisser, met je kostenbesparende modellen en snoepreisjes naar het buitenland: “Hello, Mumbai? Can I get my money back?” Goed geprobeerd…
Oplossing: de ‘plug’ in ‘plug-and-play’
Geloof me, Mumbai gaat jou je investering niet teruggeven. Gelukkig bestaat er een model waarin we de kostenefficiëntie van traditioneel offshoren kunnen borgen én projecten op een fatsoenlijke manier kunnen invullen. Maar voordat we deze ‘sleutel’ prijsgeven, wil ik je eerst meenemen in een bescheiden metafoor die je gaat helpen om de huidige manco’s in offshoring beter te begrijpen en de oplossing op waarde te schatten. We gaan het hebben over videospelletjes!
Grote kans dat jij vroeger het welbekende videospelletje ‘Pong’ eens hebt gezien. Pong was een 2D-videospel waarin de speler een variant van tafeltennis speelt. Pong was revolutionair en werd nóg groter toen fabrikant Atari een zogenoemde ‘Home Console’ op de markt bracht. De console kon je met een kabel aan je TV verbinden. Middels twee afstandsbedieningen (controllers) kon je zo Pong thuis spelen, op het schem van je TV.
NoRework neemt die functie van de klant over. Onze Nederlandse frontmannen komen gedurende het project te werken bij de klant op locatie. Zij dragen de volledige verantwoordelijkheid over de communicatie met de klant, instrueren de teams in het buitenland en borgen de voortgang van het project.
Als bedrijf in een offshoreconstructie ben jij degene met de Pong-console. Jij hebt in Nederland de controllers in handen en daarmee bepaal je wat er in het buitenland (op het scherm van je TV) gebeurt. Althans, dat is de illusie die je hebt, want gedurende het project kom je tot de conclusie dat er helemaal niet of slechts gebrekkig wordt gereageerd op hoe jij op de knoppen van je controller drukt. Het kan niet aan jou liggen, want de bediening van je videospelletje is beperkt en jij weet zeker dat je op de goede knoppen hebt gedrukt. Het kan ook niet aan de acties op het scherm liggen, want daar reageert men enkel op wat ze doorkrijgen van de controller en verder niets. Het moet dus liggen aan de informatieoverdracht tussen de controller en hetgeen wat zich op het scherm afspeelt. Oftewel, tussen jou in Nederland en het offshore-personeel in het buitenland.
De vraag is echter: waar ligt het aan? In het gunstigste geval is er slechts sprake van een bescheiden kabelbreukje. Dat is nog wel te fixen, maar helaas is er vaak sprake van meerdere kabelbreukjes. In dat geval kost het handenvol tijd om alle breukjes te vinden en repareren of gooit één van beide partijen voortijdig de handdoek in de ring en moet je opzoek naar een hele nieuwe kabel. Al snel kom je erachter dat de console je meer tijd en frustraties kost dan dat het aan plezier oplevert.
De oplossing van NoRework ligt in lijn met deze metafoor. Ons concept wordt ook wel een ‘Plug-and-play’ oplossing genoemd. Je plugt onze oplossing in op de bedrijfsprocessen en je kunt er direct gebruik van maken op de manier zoals je die initiëel bedoeld hebt. We geven naast de console ook een duidelijke, jargonvrije handleiding voor het bedienen van de controllers én we zorgen ervoor dat de kabel niet breekt! Zo krijg je dus daadwerkelijk wat je koopt: een console waarmee je Pong kunt spelen op iedere televisie; offshoring zonder de hiaten in het lijntje tussen Nederland en de buitenlandse teams. Dat bewerkstelligen we door een sleutelfiguur binnen ons model: de Nederlandse frontman.
Alles in één: developer, projectleider en relatiemanager
In een traditioneel offshoremodel krijgen de klanten de beschikking over de handjes in het buitenland en daarmee is de kous af. Hoe en waarop de buitenlandse teams worden aangestuurd is het probleem van de klant. Deze zet hiervoor veelal zijn eigen mensen in (wat tijd kost en voor frustratie zorgt) of huurt een ZZP’er in om dit te doen (wat geld kost en waarvan het verloop hoog is).
NoRework neemt die functie van de klant over. Onze Nederlandse frontmannen komen gedurende het project te werken bij de klant op locatie. Zij dragen de volledige verantwoordelijkheid over de communicatie met de klant, instrueren de teams in het buitenland en borgen de voortgang van het project. Daarnaast werken zij ook ‘gewoon’ als developer binnen het project en houden ze toezicht op de kwaliteit van de software die door de buitenlandse teams wordt opgeleverd. Voor de klant is het alsof hij een nieuwe, Nederlandse IT-collega heeft met kennis en capaciteit van een volledig team! Dit bespaart de klant alle frustraties die in het traditionele offshoremodel de boventoon voeren. De kwaliteit van het project én het eindproduct worden geborgd, de tarieven blijven gunstig in vergelijking met ‘het Westen’ en alle mogelijke valkuilen worden door een Nederlandse collega bij de klant op locatie getackeld. De teams in het buitenland kunnen naar eigen inzicht worden op- en afgeschaald wanneer de situatie daarom vraagt, wat gepaard gaat met eventuele extra inzet van Nederlandse frontmannen.
Het concept is dus net zo flexibel als jouw oude Atari ‘Pong’ videogame: je plugt het in waar je kan en speelt wanneer je zin hebt. Wat betreft ‘plug-and-play’ levert NoRework de console, de controllers, het scherm én borgt het de kwaliteit van de kabel die alles met elkaar verbindt! Zo levert NoRework veel meer dan enkel ‘handjes’. Ons verdienmodel zit niet in de koehandel met buitenlandse teams, maar in het efficiënt en voordelig invulling geven aan IT-vraagstukken middels een bewezen samenspel tussen binnen- en buitenland.
